σεληνιούχος

-α, -ο, θηλ. και -ος, Ν

1. χημ. αυτός που περιέχει σελήνιο (α. «σεληνιούχες ενώσεις» β. «σεληνιούχο κάδμιο»).

[ΕΤΥΜΟΛ. < σελήνιο + -ούχος*. Η λ. μαρτυρείται από το 1861 στο Γαλλοελληνικόν Λεξικόν τών Σχινά και Λεβαδέως].